Langer én zelfstandiger thuis blijven wonen in de Gemeente Oude IJsselstreek. Daar wordt een mens gelukkiger van. Het team Samen Sterker Thuis biedt steun. Het eerste jaar zit erop. “Ons werk werpt vruchten af, we boeken succesjes.” Dit en meer vertellen Kim Hanselman en Anouk Koldeweij van team Samen Sterker Thuis, in een interview met de Gelderse Post Lees hier het hele artikel:

VARSSEVELD – Langer én zelfstandiger thuis blijven wonen. Daar wordt een mens gelukkiger van. Het team Samen Sterker Thuis biedt steun. Het eerste jaar zit erop. “Ons werk werpt vruchten af, we boeken succesjes.”

Door Miriam Szalata

Kim Hanselman wijkverpleegkundige van Sensire en lid van het team Samen Sterker Thuis, illustreert het werk met een voorbeeld. “Een vrouw meldt zich. Ze krijgt binnenkort een zware operatie en kan daarna een tijdlang niet veel meer. Er ontstaan dan allerlei problemen en ze vraagt zich af hoe een en ander op te lossen. Normaal gesproken nemen mensen pas na de operatie contact op met een thuiszorgorganisatie, maar nu konden we als team Samen Sterker Thuis vooraf een afspraak maken. We keken naar heel basale dingen: kan er eten ingekocht worden voor in de diepvries? Hoe is het huis ingericht? Hoe zorgen we ervoor dat mevrouw vanuit haar eigen woning kan revalideren? Daarvoor wordt dan contact gelegd met behandelaren zoals een fysiotherapeut. Welke hulpmiddelen zijn nodig zoals krukken, een drempelhulp, sokaantrekker of douchestoel? De kinderen betrokken we er ook bij, zodat die op tijd weten welke hulp zij kunnen bieden. Mevrouw was heel blij dat ze zelf ook wat kon doen in de voorbereiding. Anders had ze maar zitten wachten op de operatie.”

Vier medewerkers

Team Samen Sterker Thuis wordt gevormd door de zorgorganisaties Sensire, Azora en de gemeente Oude IJsselstreek. In totaal telt het team twaalf medewerkers, vanuit elke organisatie nemen vier medewerkers deel aan het team. Als zich een inwoner van Oude IJsselstreek meldt met een nieuwe hulp-/zorgvraag, dan maakt het team een afspraak. Samen met de inwoner wordt bekeken wat nodig is. Het accent ligt op het behoud van wat iemand zelf kan, wat aangeleerd kan worden (herleren of ook wel reablement genoemd). Én wat er opgelost kan worden met hulpmiddelen, zorgtechnologie en ondersteuning van familie, vrienden en kennissen.

Er waren verschillende redenen om Samen Sterker Thuis op te richten. “Langer en zelfstandiger wonen zorgt voor meer levensgeluk. Dat zien we, dat staat buiten kijf”, zegt Anouk Koldeweij, wijkverpleegkundige van Azora. “Daarnaast zorgen we er met Samen Sterker Thuis voor dat de inwoners niet meer langs verschillende loketten hoeven met hun hulpvraag. Normaal was dat iemand voor zorg bij de wijkverpleegkundige kwam, maar als er een vraag over bijvoorbeeld huishoudelijke hulp of hulpmiddelen gesteld werd, dan moest de wijkverpleegkundige doorverwijzen naar de gemeente. Dat hoeft nu niet meer. En dat is heel plezierig voor de inwoner.’’

Een derde reden is de toenemende vergrijzing en de personeelstekorten in de zorg en huishoudelijke hulp. “Om in de toekomst de zorg en hulp aan de meest kwetsbaren te kunnen blijven geven, is het nodig dat mensen die veerkrachtig zijn, meer zelf doen. Soms is daarvoor een training nodig, of een bepaald hulpmiddel.’’

Maximaal

Het zogeheten traject bij Samen Sterker Thuis duurt maximaal 8 tot 12 weken. “Maar het kan ook voorkomen dat we na 1 of 2 gesprekken al klaar zijn’’, zegt Hanselman. Soms is de oplossing heel simpel. “Een vrouw wilde graag zelf de afwas blijven doen, maar kon niet lang voor het aanrecht staan. Een hoog/laag-krukje bleek de oplossing.’’ Soms ligt er een vraag achter de vraag. “Een man wilde graag hulp bij het huishouden. Maar het bleek hem niet om de hulp te gaan, hij bleek het contact met mensen te missen. In dit geval hebben we doorgenomen wat er zoal te doen is in zijn dorp, mensen weten vaak niet welke activiteiten er zijn. We zoeken niet alles zelf uit, maar laten dat ook de inwoner zelf doen en checken dan later weer wat er uit is gekomen. De man was naar het verzorgingstehuis gegaan voor activiteiten en was daar allerlei bekenden tegengekomen. Hij was helemaal enthousiast.’’ Koldeweij: “We willen ook mensen aan het denken zetten: hoe wil ik de toekomst in? Hulp staat niet meer meteen klaar nu met deze tekorten.” Nu zit het eerste jaar erop. “We zijn klein begonnen, nu gaan we het groter maken. We zullen ook huisartsen en andere behandelaren goed informeren, zij zien vaak eerder de zorg- en hulpvraag eraan komen.’’